| Złe zagadki Wiersz Marcin Tarnowski |
|||
„Mowa srebrem” – głowę krzywi.
„To nie my, to oni.” – dziwi?
Narządy i tkanki! – wdzięczność by dały?
Zyskać skarb! – i stracić się cały?
Miałem rację na rzece? – nie dość by bieg zmienić.
A one zdolne mową – bieg prawdy odmienić,
Niby w świadomości – czyżby były w gości,
Z jednego gatunku – wśród innej ludzkości.
… Srebrna, bo taka żywa? – lecz kołacze,
… Wie, że wiem; szczęśliwa. – ja płaczę.
… Czy one takie złe? – gryzą bo żywe.
… Plusz nie! – zęby muszą być prawdziwe.
