| Wilk i baranek Bajka Jean de La Fontaine, przeł. Stanisław Trembecki |
|||
Racyja mocniejszego zawsze lepsza bywa.
Zaraz wam tego dowiodę.
Gdzie bieży krynica żywa,
Poszło jagniątko chlipać sobie wodę.
Wilk tam na czczo nadszedłszy, szukając napaści,
Rzekł do baraniego syna:
«I któż to zaśmielił waści,
Że się tak ważysz mącić mój napitek?
Nie ujdzie ci bez kary tak bezecna wina».
Baranek odpowiada, drżąc z bojaźni wszytek:
«Ach, panie dobrodzieju, racz sądzić w tej sprawie
Łaskawie.
Obacz, że niżej ciebie, niżej stojąc zdroju
Nie mogę mącić pańskiego napoju».
«Cóż? Jeszcze mi zadajesz kłamstwo w żywe oczy?!
Poczekaj no, języku smoczy,
I tak rok-eś mię zelżył paskudnymi słowy».
«Cysiam jeszcze, i na tom poprzysiąc gotowy,
Ze mnie przeszłego roku nie było na świecie».
«Czy ty, czy twój brat, czy który twój krewny,
Dość, że tego jestem pewny,
Ze wy mi honor szarpiecie;
Psy, pasterze i z waszą archandyją całą
Szczekacie na mnie, gdzie tylko możecie.
Muszę tedy wziąć zemstę okazałą».
Po tej skończonej perorze
Łapes jak swego i zębami porze.
