Ogród Petenery
Advertisement

Szpon języka • Wiersz • Marcin Tarnowski
Szpon języka
Wiersz
Marcin Tarnowski

Z inspiracji synka znajomych.

Szpon języka
Potem znika,
Ale nim się uładzi,
Tak wykład prowadzi:
„Brzuch ma (małe) kości!”
„Uda – nie nóg części!”…
Ach, dziecka rozum fantastyczny,
Opisze świat inny magiczny,
Ciało z daleka kosmity,
Tak niewiele trudząc się przy tym.
A potem? Potem to jakoś mija,
Wiedza rosnąc tak fantazję zwija.



Advertisement