Ogród Petenery
Advertisement

Ptaszek • Wiersz ze zbioru Poezye • Maria Grossek-Korycka
Ptaszek
Wiersz ze zbioru Poezye
Maria Grossek-Korycka


W pośród czarnych rózg nagiej krzewiny,
W które krew od zórz zachodnich ciekła,
Usiadł ptaszek — a ja do ptaszyny,
Co śnieg chciwie piła — takem rzekła:

«Tyś szczęśliwy, ptaszku! — jak fijołek —
Pod garść liści chowasz się od chłodu —
Pyłkiem śniegu napoisz gardziołek —
Jedno ziarno broni cię od głodu.»

A ptak na to: «O jak nieświadomy
Człowiek mylnie los ptaszków ocenia: —
Tak nam trudno jest o tę garść słomy,
Jak wam trudno o pałac z kamienia.»

«A choć ziarnkiem nasycisz ptaszynę,
Również bywa palącą potrzeba: —
Bo tak trudno nam o okruszynę,
Jak wam trudno o kawałek chleba.»



Advertisement