Przy ciągle mnie stoi Wiersz Marcin Tarnowski |
Mój Anioł przy ciągle mnie stoi;
Nawet, gdy się me serce boi,
Z niewinnym pod niebo skacze,
A gdy na nim cień skazy – płacze.
Łzę smutku osuszy na wietrze
I pychę zbytnią z nosa mi zetrze.
W „kropce” myśl do rad prowadzi.
Bez powodu innym nie zdradzi.
No! czyli robi to co ludzie?
Prawdziwy a pozorny cudzie,
Bo często gdyś smutny – dosmucą,
Gdyś zgnębiony pychę zarzucą,
Bojące się serce dostraszą,
Na cne zwycięstwa pogrymaszą,
Z problemem radą doszkodzą,
Gdyś winny na gorszą pozwodzą...
Wszystko... ale nie tak jak trzeba
Różnica padołu i nieba.
Czy można anioła utracić?
Strach! Obyż ducha nie stracić...