Uwaga! Tekst wydano w 1861. i jego słownictwo pochodzi z tamtej epoki. Proszę nie nanosić poprawek!
Włoski oryginał
Al cor di zolfo, alla caroe di stoppa,
Air ossa, che di secco legno sieno.
All' alma senza guida e senza freno,
Al desir pronto, alla vaghezza troppa.
Alla cieca ragion debile e zoppa,
Fra l' esche tante di che 'l mondo è pieno,
Non è gran maraviglia in un baleno
Arder nel primo fuoco che s'intoppa.
Ma non potea se non somma bellezza
Accender me, che da lei sola tolgo,
A far mie opre eterne lo splendore.
Vidi umil nel tuo volto ogni mia altezza;
Rara ti scelsi, e me tolsi dal volgo;
E fia con l'opre eterno anco il mio amore.
Polski przekład
Jeśli słomiane ciała, serca z siarki,
Kości wyschnięte, istne szczypy smolne;
Dusze bez steru, wędzidła i miarki,
A przy urodzie żądze, wichry polne;
Jeżeli rozum spity ziemskim czarem
Szaleje — jeśli to całe paliwo
Od pierwszej iskry wybucha pożarem —
Czyliż to takie niewidziane dziwo?
Mnie tylko widok najwyższej pięknoty
Mógł rozpłomienić; od niej i blask złoty
Polał się na to co po mnie zostanie.
Przy tobie wielkość moja zawsze karłem;
Przez ciebie z ciżby gminu się wydarłem —
Dzieła me żyją, tylko przez kochanie. —
