| Strofa na widok New-Steed Abbey Wiersz Władysław Tarnowski |
|||
| [Wiersz „Strofa na widok New-Steed Abbey” można znaleźć w: Władysław Tarnowski „Poezye Studenta”, tom IV, F. A. Brockhaus, Lipsk, 1865, str. 350. Wiersz po wizycie w Newstead Abbey, dawnej siedzibie Lorda George G. Byrona, był być może programem dla „Largo appasionato : Souvenir de Newsteed Abbey. (Pensée funèbre.)”, stanowiącego 5-tą część „Sonate pour Piano composée et dediée à son ami Br. Zawadzki”, wyd. V. Kratochwill, Wiedeń, maj 1874. |
Władysław Tarnowski - Sonate pour piano comp. et ded. a son ami Br. Zawadzki - V. Largo appasionato
Władysław Tarnowski Sonate pour piano, część 5. Largo appasionato
New-steed wspomnień ruino! w bluszczach upowita
Szumiąca drzew żałobą i fal głuchych szumem,
Jakimże wrażeń pierś mą dziś rozsadzasz tłumem!
Twe wieże jak znajome ma źrenica wita!...
Lecz dziś tu inni ludzie [1] – dawne – tylko drzewa
Pamięć świetności twojej czasów zachowały,
W mgłach stoją stare wieże – piersi ich zczerniały
A wicher gdzieś od morza ich wspomnienia śpiewa…
Głos burzy dziko woła, gna śniegów tumany,
I akord wielkich głosów szumi nad mą głową
Myślałem, że to orzeł arfę Manfredową
Szarpną szponami lecąc w nieśmiertelność gnany!...
Dziś – jak tu strasznie!... szkielet ruin wśród powoi,
A tylko psa wiernego nadgrobek tu stoi,
Nietoperze [2] nad bramą kościelną się gnieżdżą
Której zmarszczki, koroną bluszcze utuliły
Jak panny młodej wieków!... i wszystko zmieniły
Ręce ludzkie – tu tylko dawne gwiazdy gwieżdżą!
I tylko ten wodospad imię jedno wtórzy
I jeden starzec – jak liść ostatni po burzy…
