| Na dzikich stepach za Bajkałem Pieśń ludowa Anonim, przeł. Electron PL |
|||
| Uwagi tłumacza: przekład z języka rosyjskiego. Pieśń "Na dzikich stepach za Bajkałem" (ros. "По диким степям Забайкалья") znana także pod nazwą "Brodiaga" (ros. "Бродяга", w spolszczeniu "Bradziaga" czyli "Włóczęga") to tradycyjna rosyjska pieśń ludowa. Pieśń ta zdobyła dużą popularność na początku wieku XX ale w środowisku więziennym Syberii bytowała już od lat 80 wieku XIX. Jej autorstwo nie zostało dostatecznie dowiedzione. W dyskografii, która datuje się od początku wieku XX występuje zwykle pod tytułem Бродяга a jako autora słów wymienia się I. K. Kondratiewa (ros. И. К. Кондратьев). Pieśń ma wiele (różniących się od siebie mniej lub bardziej) wersji. |
"Na dzikich stepach za Bajkałem"
(tytuł oryginału - ros. "По диким степям Забайкалья" lub "Бродяга")
Rozciągał się przed nim Bajkał...
Na dzikich stepach za Bajkałem,
Gdzie złota szukają śród gór,
Włóczęga, na los przeklinając,[1]
Na plecach tobołek swój niósł.
Z więzienia uciekł ciemną nocą,
W więzieniu za prawdę cierpiał.
Iść dalej nie był on już w mocy –
Rozciągał się przed nim Bajkał.
Do brzegów Bajkału podchodzi,
Na łódkę rybacką tam wsiadł
I pieśń bardzo smutną zawodzi,
O kraju rodzinnym, sprzed lat.
Włóczęga jezioro przepłynął,
Na brzegu ktoś czeka go rad.
"Ach, witaj, ach witaj, mateńko,
Czy zdrów jest mój ojciec i brat?
"Twój ojciec już dawno nie żyje,
I ziemia przykrywa mu grób,
A brat twój w dalekim Sybirze,
Kajdany mu dzwonią u stóp"
"Na dzikich stepach za Bajkałem" (druga wersja - rozszerzona)
Do brzegów Bajkału podchodzi, na łódkę rybacką tam wsiadł...
Ach pójdź żesz, mój drogi syneczku, zajdziemy w rodzinny nasz dom...
Na dzikich stepach za Bajkałem,
Gdzie złota szukają śród gór,
Włóczęga, na los przeklinając,
Na plecach tobołek swój niósł.
Na grzbiecie koszula podarta,
Nie zliczysz jak wiele tam łat,
Na głowie czapeczka pasiasta,
i szary więzienny ma płaszcz.
Z więzienia uciekł ciemną nocą,
W więzieniu za prawdę cierpiał.
Iść dalej nie był on już w mocy –
Rozciągał się przed nim Bajkał.
Do brzegów Bajkału podchodzi,
Na łódkę rybacką tam wsiadł
I pieśń bardzo smutną zawodzi,
O kraju rodzinnym, sprzed lat.
"Została tam żona ma młoda
I małe me dziatki tam są,
A teraz na szczęścia łut liczę,
Bóg wie, czy zobaczę się z nią."
Włóczęga jezioro przepłynął,
Na brzegu ktoś czeka go rad.
"Ach, witaj, ach witaj, mateńko,
Czy zdrów jest mój ojciec i brat?
"Twój ojciec już dawno nie żyje,
I ziemia przykrywa mu grób,
A brat twój w dalekim Sybirze,
Kajdany mu dzwonią u stóp"
"Ach, pójdź żesz, mój drogi syneczku,
Zajdziemy w rodzinny nasz dom,
Tam żona do męża tak tęskni,
I płaczą dzieciątka na głos."
Przypisek tłumacza:
Powyższe utwory są swobodną interpretacją tekstów rosyjskich próbującego zachować przede wszystkim ich ducha i melodię.
- ↑ Zwykle dwa ostatnie wersy każdej zwrotki są powtarzane dwa razy. Często solista śpiewa sam całą zwrotkę natomiast razem z chórem powtarza właśnie te dwa ostatnie wersy.
Zobacz też ten tekst w innych językach:
- По диким степям Забайкалья (oryginał w języku rosyjskim)
- По диким степям Забайкалья (oryginał w języku rosyjskim - inna wersja)
