| Pocieszenie Wiersz Anton Delwig, przeł. Electron PL |
|||
| Uwagi tłumacza: (z języka rosyjskiego) Biały wiersz Antona Delwiga napisany w 1826 lub 1827, pierwszy raz opublikowany w zbiorze "Północne kwiaty" ("Северные цветы", str. 93) w roku 1828. |
Zło uczynione ci przez ludzi i zrządzenia losu - z serca przebacz i zapomnij...
Pocieszenie
(tytuł oryginału - ros. "Утешение")
Śmiertelniku, zagoniony przez ludzi i los! Rozstając się z tym światem,
Zło uczynione ci przez ludzi i zrządzenia losu - z serca przebacz i zapomnij.
Ostatni raz obróć swe oczy ku słońcu, jak Rousseau[1], i miej tę oto pociechę:
W cierniach[2] zasnąwszy tutaj - w mircie[3] przebudzisz się tam.
Przypisek tłumacza:
- ↑ Według przekazów, Rousseau, przed śmiercią, prosił o otwarcie okna aby mógł ostatni raz spojrzeć na słońce. Zobacz w Wikipedii hasło Jean-Jacques Rousseau.
- ↑ Cierń - symbol trudów, cierpień i niewygody.
- ↑ Mirt - roślina, jeden z symboli młodości, szczęścia, dobrobytu i przyjemności; także symbol zmartwychwstania. Zobacz w Wikipedii hasło Mirt.
Zobacz też ten tekst w innych językach:
- Утешение (oryginał w języku rosyjskim)
