| ←Pieśń jesienna | Pieśń wiosenna Wiersz ze zbioru Książka wierszy Federico García Lorca, przeł. Azahar |
Smutna piosenka→ | |
Pieśń wiosenna
(tytuł oryginału - hiszp. "Canción primaaveral")
(28 marca 1919, Granada)
I
Radosne dzieci
wychodzą ze szkoły,
na kwietniowym wietrze
słodkie piosnki sieją.
Ach, jakim szczęściem
rozbrzmiewa uliczka!
Gdy ciszę srebro czyste
w kawałki rozbija.
II
Ja, idąc o zmierzchu
wśród kwietnych ogrodów,
wodę mych smutków
za sobą zostawiam.
Wiejski cmentarzyk
na samotnym wzgórzu
podobny jest polom
czaszkami obsianym.
Zakwitły cyprysy
o wielgachnych głowach,
oczach pustych i grzywach
calutkich w zieleni:
kontemplują horyzont,
w zadumie, boleści.
Ach, kwietniu co przychodzisz
w boskiej woni i świetle,
niech się złotem wypełnią
czaszki okryte kwieciem!
Zobacz też ten tekst w innych językach:
- Canción primaveral (oryginał w języku hiszpańskim)
