Reprezentanci Narodu Polskiego w połączonych izbach sejmowych na sesji dnia 26 lutego 1831 roku bierzącego zebrani, będąc oczywistymi prawie świadkami nieustraszonego w tylu ciągłych morderczych walkach męstwa rycesrstwa polskiego, wytrwałości onego w ponoszeniu tylu ciężkich trudów, przykrych słot i niewygód, patrząc na zasłane trupami nieprzyjaciół okolne pola stolicy, na to mnóstwo wiedzionych jeńców, na te zdobyte działa, na te sztandary, godła nieustraszonej jego odwagi, oświadczają: że Wojsko Polskie znakomicie zasłużyło na wdzięczność Ojczyzny swojej, że Sejm już obmyślił i obmyślać nie przestanie tak słusznie należnych nagród walcznym wojownikom swoim; oraz oswiadcza, iż póki będzie miał takie zastępy, takich wodzów, Sejm nie pozwoli sobie o losach Ojczyzny rozpaczać. Niech więc wszystkie szyki pod bronią zostające trwają w swym męstwie, w swym nieustraszonym zapale, w pewnej ufności, iż niepodległość i swobody nasze zwycięskim orężem tylko odzyskane i ustalone byc mogą i będą.
Dan w Warszawie dnia 26 lutego 1831 roku
- marszałek izby poselskiej Władysław hrabia Ostrowski
- za sekretarza izby poselskiej Walenty Zwierkowski, deputowany z 7. cyrkułu miasta stołecznego Warszawy
- prezydujący w Senacie Miączyński
- sekretarz Senatu Niemcewicz
Zgodne z oryginałem za sekretarza izby poselskiej Walenty Zwierkowski, deputowany z 7. cyrkułu miasta stołecznego Warszawy
Tekst udostępniony jest na licencji Creative Commons Attribution 2.5.