Krąg koniczyn (idylla)

Krąg się koniczyn rozłożył wśród łąki,
Tak bezpieczny między pszczółki i bąki,
Że główki wzajem ku sobie skłaniają
Trójlistnymi dłońmi słońcu znak dają
I ślą swą woń brzęczącym kupidynom
Co pyłek poniosą ich – koniczynom;
A owoce tych swatów wiatr poniesie
Może gdzieś w żyzną ziemię na jesień.
I znowu kręgiem staną głowy wzniosłe –
Kto w takiej idylli nie marzył – osłem.