Ogród Petenery
Advertisement

Kiedyż wreszcie, rzuciwszy wszystkie zbędne troski... • Wiersz ze zbioru Stance • Jean Moréas • przeł. Bronisława Ostrowska
Kiedyż wreszcie, rzuciwszy wszystkie zbędne troski...
Wiersz ze zbioru Stance
Jean Moréasprzeł. Bronisława Ostrowska


 * * *

Kiedyż wreszcie, rzuciwszy wszystkie zbędne troski
I nudną pospolitość bezlitosnych miast,
Będę mógł spocząć w szumnych borów ciszy boskiej,
Albo na cichym brzegu jezior pełnych gwiazd?
 
Chociaż wolałbym raczej śnić w tym złotym piasku,
Morze, kolebko słodka mych najpierwszych lat:
Słuchałbym mew twych dzikich żałobnego wrzasku,
A wzrokby mi odświeżył pian twych biały kwiat!
 
Ażaliż mię zadziwiasz, wczesna zimo mroźna!
Wszakżem roztrwonił wszystek darów wiosny plon,
I nie legła pod sierpem moja nima zbożna,
I inni ścięli pychę mych jesiennych gron...




Advertisement