Jak ptak Wiersz ze zbioru Poezye Maria Grossek-Korycka |
Powiedz, wietrzyku,
Na co twój wiew?
Leśny słowiku,
Po co twój śpiew?
Dzika krzewino, na co twój siew?
Ni z tego chaty,
Ni przyodziewka,
Po co te kwiaty,
Na co ta śpiewka —
Ni to dla świata
Ni wam od świata
Za ten trud pusty przyjdzie zapłata.
Wietrzyk nie może na miejscu stać
On musi wiać, a wiać...
Słowika zmusza do śpiewu głos:
Śpiewać — słowiczy los!
I musi kwiaty wydawać krzew:
To mus — kwiat, wianie, śpiew.
Myśl ma, jak wietrzyk, po świecie fruwa,
Serce się kwiatem uczuć osnuwa,
A ja podniósłszy głowę do nieba,
Śpiewam, bo to jest taka potrzeba,
Której uczynić nie można wspak:
Śpiewam — jak ptak!