(nowy tekst) |
(+licencja, replaced: Kategoria:Public domain → {{PD-utwór}}) |
||
(Nie pokazano 16 wersji utworzonych przez 8 użytkowników) | |||
Linia 2: | Linia 2: | ||
|tytuł=Gra |
|tytuł=Gra |
||
|autor=Charles Baudelaire |
|autor=Charles Baudelaire |
||
+ | |adnotacje= |
||
− | |adnotacje=Kwiaty zła, 1857; przeł. [[Wiktor Gomulicki]] |
||
+ | |tłumacz=Wiktor Gomulicki |
||
+ | |sekcja=Wiersz ze zbioru ''[[Kwiaty zła]]'' |
||
|poprzedni= |
|poprzedni= |
||
|następny= |
|następny= |
||
}} |
}} |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
+ | <poem> |
||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
− | + | Wokół stołów zielonych tajemnicze larwy, |
|
− | + | Twarze bez ust, a usta bez krwi i bez barwy, |
|
− | + | I palce, które żądza skurczyła szalona, |
|
− | + | Czepiające się chciwie kiesy albo łona; |
|
− | + | Rządy bladych zwierciadeł pod brudnym sklepieniem, |
|
− | + | Mury pokratkowane jasnością i cieniem |
|
− | + | I lampy rzucające mdły swój blask dokoła |
|
− | + | Na schylone i mroczne samotników czoła – |
|
− | + | Oto obraz żałobny, co w noc jedną ciemną |
|
− | + | Swoje smutne kontury roztoczył przede mną. |
|
− | + | – Ach! i siebie-m tam ujrzał, w tym kole niemiłem! |
|
− | + | Dumałem dłońmi wsparłszy skroń – i zazdrościłem. |
|
− | + | Zazdrościłem grającym żądzy pełnej grzechu, |
|
− | + | Bezzębnym zalotnicom fałszywego śmiechu, |
|
− | + | A wszystkim spokojności, z jaką kupców wzorem |
|
− | + | Frymarczyli urodą, sercem i honorem. |
|
− | + | Ale nagle mnie żałość zdjęła nad człowiekiem, |
|
− | + | Co duszę swoją czyni brudnych szaleństw ściekiem |
|
− | + | I co biegnąc przez życie z twarzą krwią ociekłą, |
|
− | + | Nad śmierć przekłada nędzę, nad nicość piekło! |
|
+ | </poem> |
||
+ | |||
+ | |||
+ | {{edycja}} |
||
+ | ---- |
||
+ | '''Zobacz też ten tekst w innych językach:''' |
||
+ | *[[wikisource:fr:Le Jeu|Le Jeu]] (oryginał w języku francuskim) |
||
+ | *[[wikisource:cs:Výbor z Květů zla II./Hra|Hra]] (w języku czeskim) |
||
[[Kategoria:Charles Baudelaire]] |
[[Kategoria:Charles Baudelaire]] |
||
+ | [[Kategoria:Kwiaty zła]] |
||
+ | [[Kategoria:Przekłady z języka francuskiego]] |
||
+ | [[Kategoria:Przekłady poezji]] |
||
+ | [[Kategoria:Modernizm]] |
||
+ | {{PD-utwór}} |
||
+ | [[Kategoria:Teksty oryginalnie w języku francuskim]] |
Aktualna wersja na dzień 13:13, 26 maj 2014
Gra Wiersz ze zbioru Kwiaty zła Charles Baudelaire, przeł. Wiktor Gomulicki |
W wypłowiałych fotelach stare kurtyzany,
O twarzach żółtobladych, oczach z porcelany,
Mizdrzące się a wstrętne i za każdym ruchem
Głośne swoich klejnotów podzwanianiem głuchem;
Wokół stołów zielonych tajemnicze larwy,
Twarze bez ust, a usta bez krwi i bez barwy,
I palce, które żądza skurczyła szalona,
Czepiające się chciwie kiesy albo łona;
Rządy bladych zwierciadeł pod brudnym sklepieniem,
Mury pokratkowane jasnością i cieniem
I lampy rzucające mdły swój blask dokoła
Na schylone i mroczne samotników czoła –
Oto obraz żałobny, co w noc jedną ciemną
Swoje smutne kontury roztoczył przede mną.
– Ach! i siebie-m tam ujrzał, w tym kole niemiłem!
Dumałem dłońmi wsparłszy skroń – i zazdrościłem.
Zazdrościłem grającym żądzy pełnej grzechu,
Bezzębnym zalotnicom fałszywego śmiechu,
A wszystkim spokojności, z jaką kupców wzorem
Frymarczyli urodą, sercem i honorem.
Ale nagle mnie żałość zdjęła nad człowiekiem,
Co duszę swoją czyni brudnych szaleństw ściekiem
I co biegnąc przez życie z twarzą krwią ociekłą,
Nad śmierć przekłada nędzę, nad nicość piekło!
Zobacz też ten tekst w innych językach: