Drzewo

Drzewo • Wiersz • Jarlaxle

Drzewo Wiersz Jarlaxle

Drzewo stare, jak świat cały,
Co korzenie ma głębokie,
Dąb najwyższy, dąb wspaniały,
Nie obejmę go mym wzrokiem.

Drzewo wielkie, jak ptak śpiewa:
"Pierwsze takie drzewo w świecie",
Nie ma dziś większego drzewa,
Co na wiosnę kwitnie kwieciem.

Drzewo cudne, drzewo grube,
Drzewo, co do chmur już sięga,
Drzewo, co druidom lube,
Starsze niż najstarsza księga.

Drzewo, co swą wielką wiedzą,
Pokolenia całe kryje,
W jego cieniu wieki siedzą,
Dąb ten bardzo długo żyje.

Kiedy siądziesz o pień wsparty,
I odpoczniesz w snu potrzebie,
Czasem, jakby z ust otwartych,
Drzewo rzeknie coś do Ciebie.

Słuchaj tedy szumu drzewa,
Bo do uszu Twoich płynie,
A gdy wiatrem Ci zaśpiewa,
Głos ten, niby szept, przeminie...